Zarządzenie Arcybiskupa Katowickiego w sprawie sprawowania Sakramentu Pokuty i Pojednania z dnia 16 maja 2020 r.

 

1. W nawiązaniu do p. 4. Zarządzenia z dnia 4 maja br. ponownie zachęcam wiernych do korzystania w okresie wielkanocnym, który trwa do Niedzieli Najświętszej Trójcy (7 czerwca) z Sakramentu Pokuty i Pojednania i do pełnego uczestnictwa we Mszy świętej, tzn. z przyjęciem Komunii św. Jest to wymóg przykazania kościelnego. Można go wypełnić, uczestnicząc we Mszy św. również w dni powszednie, do czego usilnie zachęcam wiernych.
2. W celu ułatwienia możliwości przyjęcia Sakramentu Pokuty i Pojednania polecam powrót do praktyki dyżuru spowiedników w wyznaczonych i ogłoszonych wiernym godzinach, przede wszystkim przed każdą Mszą świętą, ale także dodatkowo w soboty oraz w innych terminach, stosownie do miejscowych tradycji i potrzeb.
   Spowiedź może odbywać się:
   a) nadal poza konfesjonałem (co jest zalecane) w przystosowanych pomieszczeniach, odpowiednio dezynfekowanych i często wietrzonych,
   z zachowaniem obowiązujących norm sanitarnych;
   b) w tradycyjnych konfesjonałach – z zachowaniem szczególnej ostrożności i wszystkich obowiązujących norm sanitarnych, za co szczególną odpowiedzialność ponosi proboszcz/administrator parafii, a bezpośrednio spowiednik.

 

† Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita Katowicki

Słowo na Międzynarodowy Dzień Pielęgniarki i Położnej

 

Drogie Pielęgniarki i Położne!

 

12 maja 2020 roku będziemy obchodzić w Polsce Międzynarodowy Dzień Pielęgniarki i Położnej. Wpisuje się on w Międzynarodowy Rok Pielęgniarki i Położnej, ogłoszony decyzją Międzynarodowej Rady Pielęgniarek (ICN), ratyfikowaną na 72. Światowym Zgromadzeniu Zdrowia (WHA) w Genewie. Ma on upamiętniać 200. rocznicę urodzin założycielki nowoczesnego pielęgniarstwa, Florence Nightingale (1820–1910).

W związku ze zbliżającymi się obchodami pragnę łączyć się z Wami duchowo. Myśląc o Was w tym trudnym czasie troski o zdrowie drugiego człowieka, wypowiadam słowa św. Pawła Apostoła: „Dziękuję Bogu mojemu, ilekroć was wspominam – zawsze w każdej modlitwie, zanosząc ją z radością za was wszystkich” (Flp 1,3-4).

Miejscem mojej szczególnej pamięci modlitewnej będzie katedra Chrystusa Króla w Katowicach, gdzie w niedzielę, 10 maja br., o godz. 12.00 będę celebrował Eucharystię w Waszej intencji, w intencji Waszych rodzin i bliskich. W związku z ograniczeniami dotyczącymi liczby uczestników liturgii zapraszam Was do uczestniczenia w naszej wspólnej modlitwie
i dziękczynieniu za pośrednictwem transmisji internetowej i Radia eM.

Apostoł Paweł w Pierwszym Liście do Koryntian wypowiedział słowa: „Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra” (1 Kor 12,4-7).

Charyzmat to dar, umiejętność, uzdolnienie otrzymane od Ducha Świętego, które ma dopomóc w wypełnianiu życiowej misji.

 

 

Drogie Pielęgniarki i Położne!

 

Waszą misją jest służba życiu, zwłaszcza zagrożonemu przez chorobę, wymagającemu pomocy i specjalistycznej opieki. W tym właśnie duchu – służby życiu – pełnicie pełną poświęcenia misję, posługując chorym w celu ich powrotu do zdrowia.

To dzięki największemu charyzmatowi, którym jest miłosierna miłość, ukazujecie, że posługa leczenia i pielęgnacji polega nie tylko na profesjonalnym wykonywaniu czynności medycznych, ale także na słuchaniu chorego, prowadzeniu z nim rozmowy, udzielaniu odpowiedzi na najtrudniejsze pytania. Czasem tylko jedno słowo, uśmiech, otarcie potu z czoła lub nawet milcząca obecność mogą okazać się dla chorego bardzo pomocne w nieraz długim procesie powrotu do zdrowia i sił.

Obchodząc niedawno XXVIII Światowy Dzień Chorego, nie przypuszczaliśmy, że słowa papieża Franciszka skierowane do chorych i pracowników służby zdrowia będą miały tak aktualne przełożenie na świat ludzkiego cierpienia, jak właśnie dzisiaj: „W obliczu sytuacji krytycznych i możliwej porażki nauk medycznych wobec przypadków klinicznych coraz bardziej problematycznych i wobec niekorzystnych diagnoz, jesteście wezwani do otwarcia się na wymiar transcendentny, który może ukazać najgłębszy sens waszej profesji”.

Obecna sytuacja pandemii przynagla nas do otwarcia się na ten wymiar, co pozwala odkryć na nowo powołanie i zawód pielęgniarki oraz położnej jako powołanie do świętości. Uczyła tego niedawno beatyfikowana Hanna Chrzanowska, pielęgniarka z Krakowa. Zazwyczaj powołanie do świętości kojarzy się z milczeniem, długotrwałą modlitwą, odejściem od aktywności i świata. Za Ojcem Świętym chcę jednak podkreślić nowy sposób realizowania świętości w Waszej codziennej, pielęgniarskiej posłudze: „życie kontemplacją pośród działania” (Gaudete et exsultate, nr 26). Przyjęcie takiej postawy pozwoli zauważyć człowieka w pełnym jego wymiarze: fizycznym, relacyjnym, intelektualnym, uczuciowym, jak również duchowym.

Szpitalna codzienność zaświadcza, że już w ten sposób postępujecie, kiedy nieraz jako pierwsze zauważacie potrzeby duchowe pacjentów i wzywacie duchownego, stając się pośrednikiem między chorym a kapelanem szpitalnym.

Asystujecie nie tylko przy zabiegach medycznych, ale jesteście także obecne przy udzielaniu Waszym podopiecznym sakramentu chorych czy wiatyku – pokarmu na drogę do wieczności. Same zaś, trwając na modlitwie w kaplicy szpitalnej, stanowicie przykład dla najbliższego otoczenia, że „Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim” (Mt 5,15).

Aby rozwijać w sobie to powołanie do świętości, zapraszam Was także do Katolickiego Stowarzyszenia Pielęgniarek i Położnych Polskich, którego oddział znajduje się na terenie naszej archidiecezji.

 

 

Drogie Pielęgniarki i Położne!

 

O tym, jak ważna jest wasza posługa, zaświadcza papież Franciszek, przywołując swoją osobistą historię: „[…] Chciałbym oddać hołd pielęgniarce, która uratowała mi życie. Była pielęgniarką i siostrą zakonną, włoską dominikanką, bardzo dobrze wykształconą, którą wysłano do Grecji, a potem przybyła do Argentyny. Gdy miałem 20 lat i właściwie już umierałem, ona była tą osobą, która wstawiła się za mną u lekarzy, nawet kłócąc się z nimi i argumentując, że «to nie w porządku, musimy dać z siebie więcej». I dzięki tej interwencji przeżyłem”.

 

 

Drogie Siostry Chrystusa i nasze!

 

Niech Waszej codziennej pracy towarzyszą radość, pokój i nadzieja. Życzeniami, które do Was kieruję, niech będą słowa św. Pawła: „Cokolwiek czynicie, z serca wykonujcie jak dla Pana, a nie dla ludzi, świadomi, że od Pana otrzymacie dziedzictwo [wiekuiste] jako zapłatę. Służcie Chrystusowi jako Panu!” (Kol 3,23-24).

Za Waszą wytrwałą posługę wobec chorych – szczególnie w tym trudnym czasie pandemii, kiedy narażacie własne zdrowie i życie – przyjmijcie w imieniu Kościoła Archidiecezji Katowickiej i jego pasterza szczere Bóg zapłać, dar modlitwy i błogosławieństwa: w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

 

 

 

+Wiktor Skworc

Arcybiskup

Metropolita Katowicki

SŁOWO METROPOLITY KATOWICKIEGO
W ZWIĄZKU Z SYTUACJĄ EPIDEMIOLOGICZNĄW ŚLASKICH KOPALNIACH

 

Drodzy Bracia i Siostry! Drodzy górnicy!

W dobie zmagania się ze skutkami stanu epidemii w naszym kraju,szczególnegoznaczenia w relacjach społecznych nabiera zasada solidarności, którakonkretyzuje się poprzez budowanie wzajemnych więzi, gesty pomocy, przyjaźni i miłości społecznej. Dla nas chrześcijan wyjątkową formą solidarności jest również modlitewne wsparcie najbardziej potrzebujących oraz polecanie ich Bożej Opatrzności i opiece świętych Patronów.

Naszą szczególna modlitwą ogarniamy osoby zakażone koronawirusem, ich rodziny oraz służby sanitarno-medyczne. Miłosierdziu Bożemu polecamy wszystkich zmarłych i pogrążonych w żałobie po ich stracie.

W ostatnich dniach docierają do nas niepokojące informacje o wykrytych ogniskach zakażenia koronawirusem pośród naszych braci górników, a także ich rodzin. Ponieważ choroba i cierpienie zawsze należały do najpoważniejszych problemów, poddających próbie ludzkie życie, dlatego proszę wszystkich diecezjan o żarliwą modlitwę w intencji powrotu do zdrowia tych, którzy aktualnie doświadczają niemocy i ograniczeń wynikających z pogorszonego stanu zdrowia.Prośmy dla nich o zdolność przeżywania osobistych przeciwności w jedności
z Chrystusem, który „wziął na siebie nasze słabości i nosił nasze choroby” (Mt 8,17).

Drodzy górnicy, szczególnie Ci dotknięci zakażaniem!

Wraz z Biskupami pomocniczymi i Waszymi parafialnymi duszpasterzami zapewniam Was o wstawienniczej modlitwie, a także o gotowości charytatywnego wsparcia tych Braci górników i ich rodzin, którzy najbardziej będą dotknięci skutkami choroby, paraliżującej życie społeczne na całym świecie. Przyjmijcie słowa – jakże aktualne w obecnej sytuacji – wygłoszone przeze mnie w zeszłym roku przy okazji Mszy św. barbórkowej: „Pamiętajcie, że nigdy nie jesteście sami. Św. Barbara, „Męczennica wieży”, zna na wskroś trudną i niebezpieczną rzeczywistość przebywania w niewielkiej zamkniętej przestrzeni. Niech jej orędownictwo Was strzeże. Zapewniam, że Kościół modli się za was nieustannie! Z serca życzę wszystkim po staropolsku i po śląsku: «Szczęść Boże!». Niech treść tego pozdrowienia będzie codziennie waszym udziałem”.

Modlitewną pamięć dopełniam jeszcze życzeniami zdrowia i wszelkiej pomyślności.
Z serca Wam błogosławię: w imię Ojca, i Syna i Ducha Świętego.

Szczęść Boże!

 

 

 

† Wiktor Skworc

ARCYBISKUP METROPOLITA

KATOWICKI

 Jubileusze małżeńskie 2020 r.

Msza Święta w intencji jubilatów będzie sprawowana w Katedrze Chrystusa Króla 24 maja 2020 r., o godz. 12.00, jednak bez udziału małżonków.

Zapraszamy do udziału w tej Mszy Świętej za pośrednictwem radia eM oraz transmisji internetowej z Katedry.

Na wspólne świętowanie w Katedrze zapraszamy w przyszłym roku 23 maja 2021 r., godz. 12.00 do Katowickiej Archikatedry.

ZARZĄDZENIE ARCYBISKUPA KATOWICKIEGO ODNOŚNIE DO SPRAWOWANIA POSŁUGI DUSZPASTERSKIEJ I LITURGICZNEJ

Z DN. 4 MAJA 2020 R.

 

Wstęp

W związku z aktualną sytuacją epidemiologiczną w województwie śląskim i w archidiecezji katowickiej, obowiązują nadal dotychczasowe akty prawne Metropolity Katowickiego związane z ogłoszeniem stanu epidemicznego i odnoszące się do sprawowania posługi duszpasterskiej i liturgicznej, ze szczególnym uwzględnieniem wskazań zaktualizowanych w niniejszym zarządzeniu.

1. Dyspensa Dyspensa od obowiązku uczestnictwa w niedzielnej Mszy św. jest prolongowana i obowiązuje aż do odwołania. Proszę osoby będące w grupie podwyższonego ryzyka zarażenia (chorych, starszych wiekiem i kobiety w stanie błogosławionym) o pozostanie w domu. Nadal serdecznie zachęcam wiernych do uczestniczenia we Mszy św. za pośrednictwem transmisji telewizyjnych, radiowych i internetowych. Zapraszam wszystkich – duchownych i wiernych świeckich – do wytrwałej modlitwy we wspólnotach domowych, w szczególności do modlitwy różańcowej o godz. 20.30 w jedności z Ojcem Św. Franciszkiem; w maju dołączamy do tej modlitwy odmówienie Litanii Loretańskiej.
2. Sprawowanie Eucharystii w kościele Mając na względzie obowiązujące rozporządzenia Ministerstwa Zdrowia podtrzymuję, że w Eucharystii uczestniczą przede wszystkim osoby związane z intencją Mszy św. z zachowaniem zasady – 1 osoba na 15 m2. Z najwyższą troską należy zachować wszystkie zasady dotyczące bezpieczeństwa, stosownego dystansu osób, zasłaniania ust i nosa (z wyjątkiem celebransa) oraz dezynfekcji powierzchni i wietrzenia kościoła po każdej Mszy św. (por. https://www.gov.pl/web/koronawirus). Posługa liturgiczna ministrantów i lektorów w wieku szkolnym oraz udzielanie Komunii św. przez nadzwyczajnych szafarzy pozostają nadal zawieszone. Duchowni – odpowiedzialni za poszczególne grupy służby liturgicznej mają obowiązek prowadzenia ich formacji według aktualnych możliwości. Osoby dorosłe posługujące przy ołtarzu zobowiązane są do zachowania wszystkich rygorów sanitarnych i przyjmowania Komunii św. na rękę, podobnie jak pozostali wierni. Mając na uwadze niebezpieczeństwo zakażenia się wirusem drogą 2 kropelkową, kolejny raz usilnie zalecam wiernym przyjmowanie Komunii św. na rękę, a celebransom tę formę jej udzielania.
3. Koncelebra Przypominam, że w czasie epidemii należy pozostawić przygotowywanie kielicha, spożywanie z niego i puryfikację głównemu celebransowi. Koncelebransi spożywają Ciało i Krew Pańską przez zanurzenie, po czym główny celebrans spożywa Krew Pańską i puryfikuje naczynia liturgiczne.
4. Sprawowanie sakramentu pokuty i pojednania Zachęcam wiernych do korzystania z sakramentu pokuty i pojednania. Mając jednak na względzie poważne zagrożenie zdrowia i życia, nadal stosujemy w parafiach wyłącznie nadzwyczajną formę spowiedzi św. dla tych, którzy osobiście o to poproszą. Penitencjaria Apostolska w swojej nocie z 20 marca br. stwierdziła: „W obecnej sytuacji zagrożenia pandemią do biskupa diecezjalnego należy zatem wskazanie kapłanom i penitentom, że podczas indywidualnego sprawowania sakramentu pojednania należy zwracać szczególną uwagę na to, aby spowiedź odbywała się w przewietrzonym miejscu poza konfesjonałem, z zachowaniem odpowiedniego dystansu, przy użyciu masek ochronnych, zwracając absolutną uwagę na sakrament i niezbędną dyskrecję”. Miejscem takiej spowiedzi, zamiast konfesjonału, może być salka parafialna bądź inne pomieszczenie. Należy przy tym zachować wskazane środki ostrożności i wzajemnego bezpieczeństwa. Obowiązkiem duszpasterzy jest wyjaśnianie wiernym pozasakramentalnych dróg pojednania z Bogiem i Kościołem. Przypominam jednocześnie, że zawsze, ilekroć istnieje poważna racja, i nie ma sposobności wyspowiadania się, wtedy dla usposobienia duszy do stanu łaski, wierny „jest obowiązany wzbudzić akt żalu doskonałego, który zawiera w sobie zamiar wyspowiadania się jak najszybciej”.
5. Uroczystość Wczesnej i Pierwszej Komunii św. Ze względu na niemożliwość określenia czasu zakończenia pandemii, polecam proboszczom zorganizowanie w najbliższym czasie uroczystości wczesnej i pierwszej Komunii św. w ścisłej współpracy z rodzicami i katechetami dla pojedynczych lub kilku rodzin, tak by zachować obowiązujące zasady sanitarne. Odkładanie i planowanie uroczystości komunijnej dla części lub całej grupy dzieci na bliżej nieokreśloną przyszłość nie będzie służyło duchowemu dobru dzieci. Tym niemniej ostateczną decyzję niech podejmują w tej sprawie rodzice, zawsze w porozumieniu z proboszczem. Bezpośrednie przygotowanie do uroczystości komunijnej powinno mieć również charakter indywidualny (rodzinny – zdalny, bez mnożenia spotkań), zaś pierwszą spowiedź św. należy sprawować według zasad opisanych w punkcie
6. Pierwszej Komunii św. udzielamy podczas Mszy św. w niedzielę i dni powszednie; także podczas Mszy św. dodatkowych, na które tym samym wydaję zgodę. Rodziców i dzieci komunijne należy roztropnie pouczyć o formie przyjęcia Komunii św. na rękę i wyjaśnić racje.
7. Duszpasterstwo Wyrażając wdzięczność wszystkim księżom za podejmowanie w czasie trwania pandemii inicjatyw pastoralnych oraz za troskę o wiernych, zobowiązuję duszpasterzy odpowiedzialnych za poszczególne grupy i wspólnoty parafialne do podtrzymywania kontaktów z nimi w formie nadzwyczajnej: kontaktu telefonicznego i internetowego, a także w miarę możliwości do przekazywania im katechez udostępnianych online. 3 Otwarta zostaje możliwość organizowania spotkań formacyjnych dla dorosłych (katecheza, krąg biblijny) z uwzględnieniem obowiązujących wymagań sanitarnych. Ponieważ w dalszym ciągu zawieszone są tzw. objazdy chorych, duszpasterze powinni utrzymywać z tymi osobami i ich rodzinami kontakt telefoniczny, rozeznając duchowe potrzeby, z Komunią św. i spowiedzią włącznie. Jednak wizytę duszpasterską składamy na wyraźne zaproszenie osoby chorej lub jej rodziny, zachowując szczególny rygor sanitarny. Kapelanów szpitalnych i hospicyjnych zachęcam do stałego kontaktu z dyrekcjami tych ośrodków medycznych w odniesieniu do zakresu ich posługi duszpasterskiej. W związku z 100. rocznicą urodzin św. Jana Pawła II zalecam odprawienie Mszy św. dziękczynnej za Jego życie i pontyfikat w niedzielę 17 maja, bądź nazajutrz, bez możliwości oddania czci relikwiom Świętego przez ucałowanie. Usilnie zachęcam do przypominania Jego nauczania, zwłaszcza homilii i katechez wygłaszanych podczas pielgrzymek do Polski. W czasie pandemii pamiętajmy szczególnie o nauce św. Jana Pawła II o preferencyjnej opcji na rzecz ubogich (por.: encyklika „Sollicitudo Rei Socialis”, 42). Obowiązkiem duszpasterzy jest dostrzeżenie ich w parafii. Tegoroczna pielgrzymka mężczyzn i młodzieńców do sanktuarium Matki Bożej Piekarskiej nie odbędzie się w tradycyjnej formie. Natomiast w ostatnią niedzielę maja br. odprawię Mszę św. w bazylice piekarskiej, a homilię wygłosi abp Grzegorz Ryś. Uroczystość ta będzie transmitowana za pośrednictwem telewizji. Szczegóły podamy w najbliższym czasie. Udzielanie sakramentu bierzmowania pozostaje nadal zawieszone. Biorąc pod uwagę aktualnie obowiązujący stan prawny, nie organizujemy: - procesji Bożego Ciała ulicami parafii (możliwa jest w tym dniu procesja eucharystyczna po Mszy św. wokół kościoła z błogosławieństwami); - wakacyjnych rekolekcji formacyjnych; - pieszych pielgrzymek na Jasną Górę.
8. Procedura na wypadek zakażenia koronawirusem Stwierdzenie zakażenia bądź zarządzenie kwarantanny wobec duchownego i jego najbliższych współpracowników – orzeczone przez kompetentne władze państwowe – skutkuje w trybie natychmiastowym poddaniem się rygorom służb sanitarnych i koniecznością zgłoszenia tego faktu do kanclerza Kurii Metropolitalnej lub dyrektora Wydziału Duszpasterstwa. Mając na uwadze dyspozycje wydane w zarządzeniach z dnia 16 i 31 marca br. oraz pojawiające się przypadki zakażenia lub nałożonej na księży kwarantanny, w dalszym ciągu bezwzględnie obowiązuje duchownych zachowanie rezydencji; ograniczenie do koniecznego minimum wyjazdów, a także zawieszenie spotkań rocznikowych, koleżeńskich itp.
9. Transmisje internetowe Drogą internetową transmitujemy jedynie Msze św. i udostępniamy katechezy formacyjne. Możliwość ta zakłada konieczność wzorcowego przygotowania i celebracji liturgii w odniesieniu do wierności przepisom liturgicznym, doboru śpiewów, opracowania homilii czy katechezy. Nie należy udostępniać nagrań obrzędów Mszy św. po ich zakończeniu. Mogą być one jedynie transmitowane w czasie rzeczywistym. Z internetowych stron parafialnych należy zatem usuwać archiwalne nagrania celebracji, a wiernym wyjaśniać sens duchowego uczestnictwa w dokonującej się aktualnie czynności liturgicznej. Wskazują na to dokumenty kościelne, ostatnio Dekret 4 Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z dnia 25 marca 2020 r.: „Wierni powinni zostać poinformowani o godzinie rozpoczęcia uroczystości, aby mogli przyłączyć się do modlitwy w swoich domach. Pomocne mogą być środki przekazu nadające na żywo, nie nagrane.”
   † Wiktor Skworc Arcybiskup Metropolita Katowicki

APEL ARCYBISKUPA KATOWICKIEGO
Z OKAZJI ŚWIĘTA ŚW. JÓZEFA, ROBOTNIKA

Drodzy Bracia i Siostry! Pokój wam!

W przededniu święta św. Józefa i uroczystości NMP Królowej Polski, wobec
trwającej i nieprzewidywalnej sytuacji pandemii, zwracam się do wszystkich
wiernych archidiecezji katowickiej z prośbą o dalszą, wytrwałą modlitwę
w intencji ustąpienia zagrożeń. Wzywam do modlitwy za tych, którzy w tym
czasie stracili życie, zdrowie, poczucie sensu i bezpieczeństwa, a nawet wiarę!
Nasze wspólne i osobiste modlitwy zanośmy do Boga przez pośrednictwo Matki
Bożej Piekarskiej – Lekarki i św. Józefa, patrona pracujących.
Zachęcam Was do kontynuowania codziennej modlitwy różańcowej
w gronie rodzinnym o godz. 20.30. W maju dołączmy do niej odmawianie Litanii
Loretańskiej i śpiew pieśni maryjnych, które zwyczajowo wybrzmiewały nie tylko
podczas tradycyjnych nabożeństw majowych.
Moi Drodzy, początek maja kojarzymy także z wypoczynkiem i tzw. długim
weekendem. Jednakże z oczywistych powodów tegoroczna „majówka” będzie
zupełnie inna niż poprzednie. Dni wolne od pracy przeżyjemy zasadniczo
w samotności lub z rodziną. W tej sytuacji zwracam się do duszpasterzy
i wiernych świeckich z apelem, aby w pierwszy dzień maja – a jest to pierwszy
piątek miesiąca – podtrzymać pokutny charakter tego dnia, zachowując
wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych i podejmując w zjednoczeniu
z Najświętszym Sercem Jezusa inne wyrzeczenia wynagradzające.
Piątek – 1 maja roku 2020 – niech pozostanie dniem postu i modlitwy,
zarówno w intencji szybkiego ustania pandemii, jak i obfitego, nawadniającego
daru deszczu. Polecajmy ponadto Bożej Opatrzności nasz naród, kraj i osoby,
którym powierzono posługę rządzenia, abyśmy, kierując się zasadą wspólnego
dobra, w zgodzie oraz w poczuciu odpowiedzialności za słowa i czyny budowali
pomyślną codzienność i przyszłość naszej Ojczyzny.
Polecając się opiece św. Józefa, módlmy się za tych, którym z powodu
pandemii zagraża bezrobocie. Prośmy o dary Ducha Świętego dla pracodawców,
aby roztropnie korzystając z programów pomocowych państwa, w imię
społecznej solidarności zachowali miejsca pracy; aby mężnie odpierali pokusy
wykorzystywania trudnej sytuacji do działań na niekorzyść pracowników co do
warunków świadczenia pracy i płacy.
Módlmy się również za tych, którzy z powodu pandemii nie mogą
wykonywać swojej pracy; wspierajmy wszystkich, których miejsca pracy są
zagrożone. Ochrona ekonomicznie najsłabszych i sprawiedliwość, równomierne
rozłożenie materialnych kosztów zmagania się ze skutkami epidemii są dzisiaj
szczególnym wymogiem elementarnej uczciwości, solidarności i miłości
społecznej oraz praktykowania uczynków miłosierdzia.
Zawierzam Was Maryi, Królowej Polski i Matce Sprawiedliwości i Miłości
Społecznej.
Wszystkim udzielam pasterskiego błogosławieństwa: w imię Ojca i Syna,
i Ducha Świętego!

 

† Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita
Katowicki

SŁOWO RADY STAŁEJ KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI

„Pokój tobie, Polsko!” (św. Jan Paweł II, 1983)
W pełnym niepokoju czasie epidemii, a także w sytuacji napięcia związanego
z nadchodzącymi wyborami prezydenckimi, pragniemy zaapelować o odpowiedzialność
za dobro wspólne, jakim jest Polska.
1. Cały świat, w tym także nasza Ojczyzna, przeżywa obecnie dramatyczny, pełen udręki
czas, wywołany przez pandemię. W tej nadzwyczajnej sytuacji najważniejsza jest troska
o każdego człowieka, o jego zdrowie i życie, poczynając od osób najbardziej
poszkodowanych, zarażonych, przeżywających kwarantannę, ogarniętych lękiem
o przyszłość swoją i swoich najbliższych.
Z wdzięcznością myślimy o naszych braciach i siostrach, którzy niosą pomoc osobom
chorym: lekarzach, pielęgniarkach, służbie zdrowia, służbach dostarczających leki, środki
dezynfekcyjne i żywność, wolontariuszach oraz tych wszystkich, którzy ofiarnie służą,
abyśmy w atmosferze solidarności pokonali to bolesne doświadczenie. W tym gronie
zasługującym na najwyższe wyrazy podziękowania znajdują się także osoby duchowne
i zakonne oraz pracownicy Caritas.
Doceniamy dotychczasowe zaangażowanie władz państwowych i samorządowych.
Życzymy odpowiedzialnym za rządy naszym państwem, aby potrafili opracować
i wdrożyć najodpowiedniejsze mechanizmy w celu rychłego pokonania epidemii.
Przypominamy, że racją istnienia każdej władzy jest troska o dobro wspólne, które
obejmuje „całokształt takich warunków życia społecznego, w jakich ludzie mogą pełniej
i szybciej osiągnąć swą własną doskonałość” (Jan XXIII, Mater et Magistra, 65).
2. Na sytuację pandemicznego zagrożenia zdrowia i życia ludzi nakłada się u nas
przewidywany termin wyborów prezydenckich. Ze względu na „słuszną autonomię
porządku demokratycznego” (Centesimus Annus, 47) Kościół nie ma mandatu,
by uczestniczyć w czysto politycznych sporach na temat formy czy terminu wyborów,
a tym bardziej, by opowiadać się za tym lub innym rozwiązaniem. Misją Kościoła w takiej
sytuacji jest jednak zawsze, pełne życzliwości, przypominanie o szczególnej, moralnej
i politycznej odpowiedzialności, jaka spoczywa na uczestnikach życia politycznego.
Apelujemy zatem do sumień ludzi odpowiedzialnych za dobro wspólne naszej Ojczyzny,
zarówno do ludzi sprawujących władzę, jak i do opozycji, aby w tej nadzwyczajnej sytuacji
wypracowali wspólne stanowisko, dotyczące wyborów prezydenckich. Zachęcamy, aby
w dialogu między stronami poszukiwać takich rozwiązań, które nie budziłyby
wątpliwości prawnych i podejrzenia nie tylko o naruszenie obowiązującego ładu
konstytucyjnego, ale i przyjętych w demokratycznym społeczeństwie zasad wolnych
i uczciwych wyborów. Prosimy, aby kierując się najlepszą wolą, w swoich działaniach
szukali dobra wspólnego, którego wyrazem jest dziś zarówno życie, zdrowie oraz
społeczny byt Polaków, jak i szerokie społeczne zaufanie do wspólnie wypracowanych
przez lata procedur wyborczych demokratycznego państwa. W tej trudnej sytuacji, jaką
przeżywamy, powinniśmy dbać o kultywowanie dojrzałej demokracji, ochronę państwa
prawa, budowanie – mimo różnic – kultury solidarności, także w sferze polityki.
W procesie dokonywania odpowiedzialnego wyboru kandydata na urząd prezydenta
należy wziąć pod uwagę w szczególny sposób prawość moralną, miłość Ojczyzny
i traktowanie władzy jako służby, kompetencje w dziedzinie życia politycznego
i obywatelskiego, wyrazistą tożsamość, postawę dialogu i umiejętność współpracy,
zdolność do roztropnego rozwiązywania konfliktów, merytoryczne przygotowanie
i wiedzę, a także szacunek dla zasad demokracji, kierowanie się fundamentalnymi
zasadami etycznymi, poszanowanie dla życia od poczęcia do naturalnej śmierci,
gwarancję dla prawnej definicji małżeństwa jako trwałego związku mężczyzny i kobiety,
promocję polityki rodzinnej oraz gwarancje dla rodziców w zakresie prawa
do wychowywania dzieci zgodnie z wyznawaną wiarą i wartościami.
3. Będąc ludźmi wiary, jesteśmy przekonani, że nie wszystko w życiu zależy od geniuszu
człowieka. Wierzymy przecież w Boga i w Jego opatrznościowe czuwanie nad każdym
człowiekiem, nad ludzkością i światem, dlatego przypominamy o wielkiej roli jedności
człowieka z Bogiem oraz o mocy modlitwy.
Wyrażamy wdzięczność Ojcu Świętemu Franciszkowi za Jego List do wszystkich wiernych
na maj 2020 roku. Wraz z Papieżem zachęcamy do odmawiania Różańca Świętego,
szczególnie w środowisku rodzinnym. Zgodnie z polskim zwyczajem zachęcamy
do pielęgnowania nabożeństw majowych. Módlmy się za wstawiennictwem Maryi,
Królowej Polski o opiekę nad nami i pomoc w pokonaniu pandemii. Czyńmy to z głęboką
wiarą i nadzieją, że nasza Matka i Królowa, która wyprowadziła nas z wielu narodowych
nieszczęść i tym razem okaże się nam Nieustającą Pomocą i Wspomożycielką.
Byłoby też rzeczą pożyteczną, aby w pierwszym dniu maja – który przypada w piątek –
odstąpić od praktyki coraz częściej udzielanej dyspensy od wstrzemięźliwości
od pokarmów mięsnych. Bardziej właściwym byłoby uczynić ten dzień dniem pokuty
i postu w intencji zachowania miejsc pracy dla naszych rodaków.
W trudnym czasie epidemii, 3 maja br. na Jasnej Górze będzie miało miejsce zawierzenie
naszej Ojczyzny Matce Bożej Królowej Polski, którego dokona Przewodniczący
Konferencji Episkopatu Arcybiskup Stanisław Gądecki.
„O Maryjo, Pocieszycielko strapionych, weź w ramiona wszystkie swoje niespokojne
dzieci i wyproś, aby Bóg zadziałał Swoją wszechmocną ręką i uwolnił nas od tej straszliwej
epidemii, żeby życie mogło powrócić do normalnego biegu w spokoju. Zawierzamy się
Tobie, która jaśniejesz na naszej drodze jako znak zbawienia i nadziei, o łaskawa,
o litościwa, o słodka Panno Maryjo!” (Papież Franciszek).
Zachęcamy wszystkich, którym leży na sercu dobro Ojczyzny, do gorliwej modlitwy
w rodzinach i parafiach. Prosimy Boga, aby spełniło się życzenie świętego Jana Pawła II –
Pokój Tobie, Polsko!

Rada Stała Konferencji Episkopatu Polski
Warszawa, 27 kwietnia 2020 r.

Zarządzenie Arcybiskupa Katowickiego odnośnie do sprawowania posługi duszpasterskiej i liturgicznej

w związku z częściową zmianą regulacji prawnych dotyczących uczestnictwa wiernych w kulcie religijnym

 

•  Obowiązują nadal poprzednio wydane akty prawne Metropolity Katowickiego związane z ogłoszeniem stanu epidemicznego i odnośnie do sprawowania posługi duszpasterskiej – vide Zarządzenie z dnia 25 marca br. nr VAI-22/20 – z wyjątkiem poniższego, które wchodzi w życie od poniedziałku 20 kwietnia br.:
  
  a. przywracamy w kościołach i kaplicach parafii archidiecezji katowickiej celebrowanie w niedziele i dni powszednie Mszy św. według stałego harmonogramu. Zaleca się, aby uczestniczyły w nich przede wszystkim osoby związane z przyjętą intencją Mszy św., z zachowaniem zasady wskazanej przez władzę państwową – 1 osoba na 15 m2;
  
  b. w związku z tym, należy zachować wszystkie zasady dotyczące bezpieczeństwa, stosownego dystansu osób, zasłaniania ust i nosa (z wyjątkiem celebransa) oraz dezynfekcji powierzchni przestrzeni kościoła. Troska o przestrzeganie wymienionych norm sanitarnych spoczywa na proboszczu / administratorze parafii.

• Przypominam, że dyspensa od obowiązku uczestnictwa w niedzielnej Mszy św. jest prolongowana i obowiązuje aż do odwołania. Zachęcamy więc wiernych do korzystania z telewizyjnych, radiowych i internetowych transmisji Mszy św. i nabożeństw, w tym do codziennej modlitwy różańcowej o godz. 20.30.
  Prośmy wspólnie o ustanie pandemii. Rozmodlona rodzina – razem uczestnicząca w transmitowanej Mszy św. lub nabożeństwie – staje domowym Kościołem, podstawowym ogniwem w rodzinie Kościoła.
• Zarządzenie to należy umieścić w gablotkach oraz na stronie internetowej parafii (startowej/powitalnej).

 

† Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita Katowicki

Katowice, 17 kwietnia 2020 r.

Niech Chrystus wciąż żyje w Was i dla Was, niech świat wciąż dzięki Waszym pięknym sercom dowiaduje się, że śmierć choć w ostatnim czasie przeraża - jest pokonana; że Grób choć w tym roku jakby nie obecny, zakryty - jest naprawdę pusty, że my możemy i chcemy żyć Jego życiem, Bożym życiem. Bożym Pokojem, którego niech nam wszystkim nie brakuje, nigdy!

Chrystus Zmartwychwstał – Prawdziwie Zmartwychwstał! Alleluja

 

 

List Rektora WŚSD na Poniedziałek Wielkanocny 2020 r.

 

Drodzy w Chrystusie, Bracia i Siostry!

W tym dniu, który Pan uczynił, radujmy się (…) i weselmy. Przecież przeżywamy święto radosne Paschalnej Ofiary - Chrystus zmartwychwstał, jak zapowiedział, radujmy się wszyscy, ponieważ króluje na wieki. W dzisiejszej liturgii zdecydowanie wybrzmiewa wiele podobnych słów wyrażających radość i zachęcających do niej. Czy jednak wyrażają one także naszą radość, czy każdy z nas jest w stanie powtórzyć dzisiaj za królem Dawidem: ucieszyło się moje serce i rozradował się mój język?

Lęk, smutek i niepewność są nieodłącznym elementem ludzkiego życia. Pojawiają się w różnych sytuacjach i na ogół przemijają, choć przecież towarzyszą również niejednemu człowiekowi przez bardzo długi czas, nieraz przez całe życie. Dzisiaj są one zwielokrotnione przez doświadczenie pandemii, zbierającej obfite żniwo śmierci i dotykającej bezpośrednio lub pośrednio każdego z nas. Z jednej strony uświadamiamy sobie naszą kruchość i słabość, a z drugiej - doświadczamy mocy miłości bliźniego, która przyjmuje bardzo różne, konkretne formy, nieraz nawet heroiczne. Za tę świadczoną wobec nas miłość jesteśmy wdzięczni wszystkim ludziom troszczącym się i walczącym o nasze zdrowie i życie. Jest ich tak wielu, że trudno ich tutaj wymienić, aby nikogo nie pominąć. Wspierajmy ich naszymi modlitwami, doceniajmy ich służbę i cieszmy się, że takich ludzi wokół nas nie brakuje.

Nade wszystko szukamy jednak nadziei i oparcia - i znajdujemy je - w Bogu. Jak Psalmista wołamy: Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie; mówimy do Pana: «Ty jesteś Panem moim». Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, to On mój los zabezpiecza (…) On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje. Wierzymy bowiem, że Bóg wskrzesił Jezusa – Swojego Syna, zerwawszy więzy śmierci, a On jest z nami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. Jezus Zmartwychwstały jest z nami także w najtrudniejszych, trudnych do zrozumienia, chwilach naszego życia. Niech nic nie pozbawi nas płynącej stąd radości!

Ta radość splata się jednak z tęsknotą. Nie możemy gromadzić się w naszych parafialnych kościołach na Eucharystii, aby we wspólnocie wierzących przeżyć sakramentalne spotkanie i zjednoczenie z Jezusem. Pasterze odpowiedzialni za powierzonych sobie wiernych musieli podjąć trudne decyzje, jedne z najtrudniejszych w ich życiu. Podjęli je jednak w duchu odpowiedzialności i rozsądku oraz współpracy z osobami, którym została powierzona troska o nasze bezpieczeństwo. Te trudne decyzje i związane z nimi zachęty są zakorzenione w wielowiekowym doświadczeniu Kościoła, który w swojej historii przechodził wielokrotnie przez podobne, dramatyczne próby. Kiedy nie można się gromadzić we wspólnotach parafialnych, trzeba się gromadzić we wspólnotach domowego Kościoła, korzystając w miarę możliwości ze współczesnych środków komunikacji.
A kiedy utrudniona jest możliwość sakramentalnej spowiedzi, należy wzbudzić żal wypływający
z miłości do Boga miłowanego nade wszystko (żal doskonały), który odpuszcza grzechy powszednie oraz przynosi przebaczenie grzechów śmiertelnych, jeśli zawiera mocne postanowienie przystąpienia do spowiedzi sakramentalnej, gdy tylko będzie to możliwe.

O wielkiej tęsknocie za możliwością przystępowania do sakramentów, za obecnością kapłana, słyszeliśmy i czytaliśmy wielokrotnie jeszcze przed wybuchem pandemii. Wielu z nas autentycznie się wzruszało losem zesłańców w Związku Sowieckim, czy więźniów obozów koncentracyjnych. Wzruszeniu towarzyszyła nieraz wdzięczność za to, że mamy kościół parafialny niemal na wyciągnięcie ręki i nie brakuje u nas szafarzy sakramentów. Może wydawało nam się, że tak będzie już zawsze… A przecież i w naszych czasach w wielu regionach świata, nie tylko misyjnych, możliwość przystępowania do sakramentów jest bardzo ograniczona, ponieważ brakuje kapłanów. Niech więc jednym z owoców naszej dzisiejszej tęsknoty będzie wytrwała modlitwa o nowe powołania do służby w Kościele, modlitwa o odwagę dla tych, których Bóg powołuje i o wytrwanie w powołaniu. Tej modlitwie niech towarzyszy także nasza postawa otwartości i pomocy
w rozeznawaniu życiowego powołania oraz umacniania w nim.

Po Świętach Wielkanocnych rozpoczną się zapisy do naszego Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego. Wszystkie informacje będą umieszczone na stronie Internetowej: www.seminarium.katowice.pl Istotnym elementem formacji seminaryjnej są studia teologiczne, odbywane na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego. Studiują na nim nie tylko alumni, ale także ich koleżanki i koledzy, którzy wybrali kształcenie w takich specjalnościach, jak Teologia nauczycielska, Teologia w kulturze, Poradnictwo małżeńskie i rodzinne, Opiekun osoby starszej
i osoby niepełnosprawnej.

Serdecznie dziękuję za duchowe i materialne wsparcie naszego Seminarium i Wydziału Teologicznego, za wszelką życzliwość! Szczególne słowa wdzięczności kieruję do naszych wiernych przyjaciół zrzeszonych w Towarzystwie Przyjaciół Seminarium oraz tych, którzy wytrwale modlą się o nowe powołania do służby Bożej. Wszystkim składam świąteczne życzenia: Niech Zmartwychwstały Chrystus opromienia swoim światłem wszystkie mroki waszego życia, niech wnosi w wasze życie nadzieję i pokój!

Szczęść Boże!

dr Marek Panek, rektor WŚSD

WIKTOR SKWORC
ARCYBISKUP METROPOLITA
KATOWICKI
Duchowe przeżycie Wielkiego Tygodnia i Wielkanocy.
Słowo pasterskie Arcybiskupa Katowickiego.

Drodzy Diecezjanie, Bracia i Siostry, Kochane Rodziny!

I. Wprowadzenie.
Przed nami Wielkanoc, szczyt całego roku liturgicznego, największe i najważniejsze
święta naszej chrześcijańskiej wiary. Ze względu na wprowadzone ograniczenia, liturgia
Wielkiego Tygodnia i świąt Zmartwychwstania Pańskiego będzie celebrowana
w katedrach i kościołach bez obecności wiernych. Duchowe uczestnictwo w tych
ceremoniach będzie jednak możliwe w naszych domowych wspólnotach dzięki
rozmaitym formom transmisji. Zachęcam więc wszystkich diecezjan do przeżywania
tajemnicy paschalnej Jezusa Chrystusa za pośrednictwem mediów. Ta nietypowa forma
religijnego zaangażowania nie zmienia ani istoty, ani treści obchodów Triduum
Paschalnego i Wielkiej Nocy. Wszyscy jesteśmy zaproszeni do świętowania zwycięstwa
Pana Jezusa nad grzechem i śmiercią.
W swej głębokiej treści, Święta Wielkanocne każdemu z nas stwarzają możliwość
doświadczenia osobistego spotkania ze Zmartwychwstałym Panem, Dawcą miłości
i pokoju. W paschalnych obchodach przeprowadza nas niczym nowy Mojżesz przez
pustynię, która w okresie szerzącej się pandemii nabrała wyjątkowej symboliki. Także
naszym udziałem obecnie stało się doświadczenie pustki, zagrożenia, lęku, a nawet
cierpienia i śmierci. Towarzyszy nam również osamotnienie, wynikające z konieczności
ograniczenia relacji z szeroką pojętą rodziną, przyjaciółmi i znajomymi. W takim czasie
właśnie Zmartwychwstały Pan wychodzi nam na spotkanie z pozdrowieniem pełnym
nadziei: „Pokój wam!” (J 20,19), „Nie bójcie się!” (Mt 28,10) W tych słowach odkrywamy
motywację do wewnętrznej przemiany i wspólnych działań zmierzających do pokonania
zagrożeń związanych z epidemią.
Zgodnie z tym, co już wcześniej Wam przekazałem, część liturgicznych obrzędów
Triduum Paschalnego zostanie uproszczona lub ograniczona. Najważniejsza jest jednak
Eucharystia – wielka tajemnica wiary. Podobnie jak uczniowie wędrujący do Emaus,
Zmartwychwstałego Pana poznajemy po/przy łamaniu chleba (por. Łk 24,30–31). W tym
kontekście uczestnictwo w Mszy św. staje się naszą powinnością. Zachęcam Was
do odpowiedniego przygotowania się do udziału w Mszy św. transmitowanej
za pośrednictwem mediów. Niechaj przygotowanie to ma charakter wspólnotowy,
rodzinny, w gronie osób najbliższych. Zatroszczcie się razem zarówno o zewnętrzne,
jak i wewnętrzne wyciszenie; wzbudźcie intencje Waszej modlitwy oraz doskonały akt
żalu na początku Eucharystii. Otwórzcie Wasze serca na działanie słowa Bożego
i przyjęcie owoców duchowej Komunii z Jezusem Chrystusem. Pamiętajcie o możliwości
duchowej Komunii z Chrystusem za każdym razem, kiedy z odpowiednio usposobionym
sercem, będziecie uczestniczyli w Mszach św. transmitowanych.
Sprawując razem z Biskupami Pomocniczymi liturgię Wielkiego Tygodnia
i Wielkanocy w naszej katowickiej archikatedrze, będę się modlił za całą wspólnotę
naszego lokalnego Kościoła, za wszystkie rodziny, duchowieństwo i osoby życia
konsekrowanego, szczególnie zaś za braci i siostry dotkniętych osamotnieniem,
cierpieniem i chorobą. Pragnę się za Wami wstawiać w modlitwie i udzielić pasterskiego
błogosławieństwa na dni przed nami, na ciągle jeszcze nieprzewidywalną przyszłość.
Przed nami Wielki Tydzień. Wierzymy, że w pasji Chrystusa wyraża się nie tylko
zwycięska moc krzyża nad śmiercią i grzechem, ale przede wszystkim wypływa z niej
nieskończona miłość do każdego człowieka; miłość, dzięki której nasz Pan wyprowadza
dobro z trudnych, życiowych sytuacji. Uznając Bożą miłość wyrażoną w Chrystusowej
męce i śmierci, zachęcam każdego z Was do pojednania się Bogiem poprzez akt żalu
doskonałego. W tej wyjątkowej sytuacji zastępuje on sakrament pokuty. Osobiste grzechy
wyznamy w spowiedzi w późniejszym czasie; wtedy, kiedy tylko będzie to możliwe.
Proszę Was i wzywam do pojednania się z bliźnimi, z wszystkimi bez wyjątku, aby pokój
Chrystusa Zmartwychwstałego zamieszkał w Waszych sercach. Pamiętajmy,
że miłosierdzie i przebaczenie prowadzi do radości, ukojenia i pokoju. Jest warunkiem
naszego zbawienia! (por. MV 2).

II. Duszpasterskie impulsy:
1. na Wielki Czwartek
W Wielki Czwartek wspominamy i przeżywamy ustanowienie Eucharystii
i sakramentu kapłaństwa. Przeczytajcie w swoich rodzinach fragment Ewangelii
opisujący ustanowienie Eucharystii (np. Łk 22,7–23) Zachęcam Was do uczestniczenia
w Mszy św. Wieczerzy Pańskiej dzięki zaplanowanym transmisjom. Pamiętajcie
o możliwości Komunii duchowej.
W liturgii tego dnia rezygnujemy z tradycyjnego obrzędu obmycia nóg. Ten gest
upamiętnia postawę Pana Jezusa, który podczas Ostatniej Wieczerzy umywał stopy
Apostołom. W ten sposób potwierdził, że prawdziwa miłość realizuje się w służbie
bez granic. Obrzęd umycia nóg pociąga za sobą logikę daru z siebie, który doprowadził
Chrystusa do przyjęcia największych cierpień i śmierci. Zapraszam każdego z Was
do podjęcia w tym dniu uczynków miłosierdzia, które są dziełami miłości, przez które
przychodzimy z pomocą naszemu bliźniemu w potrzebach jego ciała i duszy (KKK 2447).
Postarajmy się o drobne „dzieło miłości” wobec osób najbliższych.
Spróbujcie znaleźć kilka minut ciszy, aby podziękować za eucharystyczną obecność
Pana Jezusa. W tym dniu proszę was o modlitwę za kapłanów oraz w intencji nowych
powołań do służby Bożej w Kościele. Proszę o szczególną modlitwę wspierającą
odpowiedzialną i teraz bardzo trudną posługę kapelanów szpitalnych. Pamiętajcie
o waszych duszpasterzach i o alumnach Seminarium, pochodzących z waszych
parafialnych wspólnot. Jeśli macie do dyspozycji ich numer telefonu czy adres mailowy,
to może warto przesłać im krótki sygnał- znak wsparcia i modlitwy.

2. na Wielki Piątek
Wielki Piątek niech będzie dniem ciszy. To dzień postu ścisłego i wstrzemięźliwości
od pokarmów mięsnych. Ofiarujmy to wyrzeczenie w intencji ustania pandemii. Warto
w tym dniu znaleźć czas, aby przed krzyżem przeprowadzić rachunek sumienia,
tym bardziej, że nie będziemy mogli skorzystać z tradycyjnej spowiedzi. Jeśli to możliwe,
odprawcie wspólnie Drogę Krzyżową. Modlitwę przy stacjach może podać każdy
z domowników, mówiąc o co prosi Pana. Możecie także wspólnie odmówić Litanię
do Najświętszego Serca Jezusowego, kończąc każde wezwanie słowami: „Przebite Serce
Jezusa, zmiłuj się nad nami”. Modlitwa ta stanie się dobrą okazją do adoracji krzyża
w waszych domach. Ustawcie więc krzyż na odpowiednio przygotowanym stole, zapalcie
przy nim świecę. Niech każdy z domowników odda cześć temu krzyżowi, a stół niech
stanie się znakiem Waszej wzajemnej miłości i pokoju. Pojednajcie się z waszymi bliskimi,
z każdym.
Zachęcam również do przeżycia wielkopiątkowej liturgii za pośrednictwem
transmisji, w tym do modlitewnej jedności z papieżem Franciszkiem, podczas
prowadzonego przez niego nabożeństwa Drogi Krzyżowej na Watykanie.

3. na Wielką Sobotę
Przypominam, że w tym dniu w naszych parafialnych kościołach nie będzie
błogosławienia pokarmów na stół wielkanocny. Proponuję, aby w tym roku wrócić
do starożytnej tradycji wzajemnego błogosławienia siebie w domach. Niech rodzice
uczynią znak krzyża na czołach dzieci i odwrotnie, niech ten sam gest uczynią wobec
siebie małżonkowie. Przypomnijcie sobie przyjęty chrzest, przez który zostaliśmy
włączeni w śmierć Chrystusa i w Jego Zmartwychwstanie. Może warto z dziećmi przejrzeć
fotografie z chrztu św. Liturgia chrzcielna jest bowiem bardzo ważnym elementem liturgii
Wigilii Paschalnej. Proszę Was też o wspólne, rodzinne odmówienie w tym dniu, najlepiej
przy zapalonej świecy – paschale, wyznania wiary, tej modlitwy, którą odmawiamy
podczas niedzielnej Eucharystii (Credo). Wypowiadając słowa „i zmartwychwstał dnia
trzeciego, jak oznajmia Pismo”, zatrzymajcie się na chwilę ciszy, przyklęknijcie,
rozważając tę prawdę, która stanowi centrum naszego chrześcijańskiego życia.
Zachęcam także do skorzystania z telewizyjnych, radiowych lub internetowych
transmisji liturgii Wigilii Paschalnej, aby możliwie jak najgłębiej przeżyć Misterium
Paschalne. Pamiętajcie o możliwości Komunii duchowej, poprzedzając ją zawsze
wzbudzeniem doskonałego żalu. Odśpiewajcie wspólnie w rodzinie radosne paschalne
„Alleluja”.

4. na uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego
Zachęcam Was do wspólnej modlitwy przed bardziej uroczystym niż zwykle
śniadaniem w Niedzielę Wielkanocną. Zachęcam do pobłogosławienia pokarmów,
przygotowanych na stole do spożycia. Jeśli to możliwe, modlitwę błogosławieństwa niech
poprowadzi ojciec jako głowa rodziny. Możecie skorzystać z obrzędu, udostępnionego już
na internetowej stronie archidiecezji lub parafii. W modlitwie przy wielkanocnym stole
o pamiętajcie wszystkich, którzy w tych trudnych okolicznościach niosą pomoc, narażając
swoje własne życie. Pamiętajcie o ofiarach panującej pandemii, powierzajcie ich
miłosierdziu Pana, który jest Życiem i Zmartwychwstaniem.
Zachęcam Was do rodzinnego uczestniczenia w Mszy św. wielkanocnej
za pośrednictwem mediów. W południe przyjmijmy w miarę możliwości papieskie
błogosławieństwo Urbi et Orbi („Miastu i Światu”). W tym dniu przekażcie Waszym
bliskim życzenia wielkanocne telefonicznie lub mailowo. Wedle możliwości przesyłajmy
sobie pozdrowienia świąteczne – nieraz w bardzo pomysłowych formach –
za pośrednictwem innych komunikatorów. Publikujmy je w mediach społecznościowych.
Niech całą wirtualną rzeczywistość wypełni ta radosna wieść: „Jezus żyje! Pan prawdziwie
zmartwychwstał! Alleluja!”. Pozdrawiajmy się paschalnym pozdrowieniem: Chrystus
zmartwychwstał! Prawdziwie zmartwychwstał!
Bracia i Siostry! Drodzy Diecezjanie!
Jako pasterz archidiecezji katowickiej zapewniam Was o duchowej bliskości.
Jestem z Wami w darze wstawienniczej modlitwy. Kiedy będę przewodniczył liturgii
Triduum Paschalnego i Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego w katedrze, zawsze będę
pamiętał o Was i o Waszych intencjach. Na koniec tego listu, zwracam się do Was słowami
prośby wypowiadanej w czasie liturgii Mszy Krzyżma św. w Wielki Czwartek: „Módlcie się
także za mnie, abym wiernie wypełniał urząd apostolski, który został mnie niegodnemu
powierzony i wśród was był żywym wizerunkiem Chrystusa-Kapłana, Dobrego Pasterza,
Nauczyciela i sługi wszystkich”.
Nie ukrywam, że w ostatnich tygodniach – w związku z zaistniałą sytuacją
zewnętrzną - mając na uwadze zdrowie wszystkich i wspólne dobro, musiałem podjąć
szereg decyzji. Były to bez wątpienia najtrudniejsze w mojej dotychczasowej biskupiej
posłudze. Żyję jednak nadzieją, że zaistniałe zagrożenie osłabnie, wygaśnie, a my dzięki
Bożej Opatrzności i wysiłkowi wielu osób i środowisk, będziemy mogli powrócić nie tylko
do codziennych zadań, ale także do wspólnego wychwalania Pana w naszych parafialnych,
jakże pięknych wieczernikach - kościołach, za którymi tęsknimy!
Pozdrawiam Was serdecznie, kreślę znak krzyża na Waszych czołach i z serca
błogosławię: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

 

+Wiktor Skworc
Arcybiskup
Metropolita Katowicki
Katowice, 3 kwietnia 2020 r.
VA I – 24/20