KOMUNIKAT DOTYCZĄCY DZIAŁALNOŚCI BRACTWA ŚWIĘTEGO PIUSA X
NA TERENIE ARCHIDIECEZJI KATOWICKIEJ

Odnośnie do działalności Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X (FSSPX)
na terenie archidiecezji katowickiej informuję, iż na podstawie aktualnych wytycznych Stolicy Apostolskiej status tegoż Bractwa w Kościele jest kanonicznie nieuregulowany.

Przypominam, że:

1. 21 stycznia 2009 roku papież Benedykt XVI – w nadziei na osiągniecie przez Bractwo pełnej jedności z Kościołem – uwolnił od zaciągniętej ekskomuniki ówczesnego przełożonego Bractwa oraz trzech innych biskupów wyświęconych bez zgody Stolicy Apostolskiej.
2. W Roku Miłosierdzia, tj. od 8 grudnia 2015 do 20 listopada 2016 roku, papież Franciszek udzielił kapłanom Bractwa jurysdykcji do ważnego słuchania spowiedzi i rozgrzeszania, a następnie, w liście apostolskim Misericordia et misera z 20 listopada 2016 roku, podjął decyzję o wydłużeniu tej możliwości poza okres jubileuszowy, aż do wydania nowych postanowień wtym względzie (por. tamże, n. 12).
3. W liście apostolskim Traditionis custodes z 16 lipca 2021 roku papież Franciszek określił zasady sprawowania liturgii rzymskiej sprzed 1970 roku, wskazując m.in., iż„do zadań biskupa diecezjalnego jako moderatora, promotora i stróża całego życia liturgicznego w powierzonym mu Kościele partykularnym należy regulowanie celebracji liturgicznych w swojej diecezji. Dlatego do jego wyłącznej kompetencji należy zezwolenie na używanie w diecezji Mszału Rzymskiego z 1962 r., z zastosowaniem się do wytycznych Stolicy Apostolskiej” (art. 2). W dokumencie tym określono również inne szczególne zadania biskupa, a także powinności prezbitera korzystającegoz niektórych dawnych form liturgii rzymskiej (por. art. 3‒5). Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów w dokumencie z 4 grudnia 2021 roku podała dalsze wyjaśnienia
   i szczegółowe wskazania w tym względzie.

Opierając się na wyżej wymienionych podstawach prawnych, należy wskazać,
iż kapłani Bractwa – działając na terenie diecezji bez zezwolenia Biskupa miejsca – sprawują Mszę świętą ważnie, ale niegodziwie, gdyż czynią to poza ramami dyscypliny kościelnej. Dlatego wszystkim wiernym, którzy są duchowo przywiązani do Mszy świętej według dawnej formy liturgii rzymskiej (czyli do tzw. Mszy trydenckiej), usilnie zalecam uczestnictwo w Mszy świętej w zaaprobowanych i wyznaczonych do tego miejscach, tj.:  - w kościele pw. świętych Męczenników Jana i Pawła w Katowicach-Dębie  w I i III niedzielę miesiąca o godz. 17:30; - w kościele pw. Matki Bożej Bolesnej w Rybniku – w II niedzielę miesiąca o godz. 14:00; - w kościele pw. św. Marii Magdaleny w Tychach – w II i IV niedzielę miesiąca  o godz. 17:30; - w kościele pw. Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu Śląskim – w IV niedzielę miesiąca o godz. 13:00.

Zapewniam, iż we wskazanych lokalizacjach Msza święta wg dawnej formy liturgii rzymskiej jest sprawowana z zachowaniem przepisówkościelnych, w jedności z Ojcem Świętym oraz Biskupem miejsca.

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w liście apostolskim Misericordia
et misera z 20 listopada 2016 roku kapłani Bractwa ważnie słuchają spowiedzi
i udzielają rozgrzeszenia.  Z modlitwą o dar jedności w Kościele katolickim oraz pasterskim błogosławieństwem,

WYCHOWUJMY RAZEM

List Pasterski Konferencji Episkopatu Polski na XIV Tydzień Wychowania

Drodzy Bracia i Siostry,

w dzisiejszym pierwszym czytaniu Bóg wzywa ustami Mojżesza naród izraelski do przestrzegania praw: „strzeżcie ich i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów…” (Pwt 4, 6). Bóg jako Dobry Pedagog wychowuje swój lud prowadząc go ku coraz większej doskonałości. Jezus w Ewangelii naucza, że samo przestrzeganie prawa nie jest istotą religii. Najważniejsza jest w niej żywa relacja z Bogiem. Jezus mówi: „słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie” (Mk 7, 6).

Wierność zasadom bez głębokiej wewnętrznej inspiracji jest krótkotrwała. Nie wytrzyma próby. W sytuacji pokusy czy w obliczu lęku człowiek porzuci narzucone z zewnątrz reguły, zwłaszcza wtedy, gdy będzie szansa, że nie dosięgnie go ludzka sprawiedliwość. Sytuacja ta ma jeszcze jeden negatywny wymiar. Żądanie, aby człowiek przestrzegał zewnętrznych norm bez wewnętrznej przemiany, będzie prowadzić do frustracji i do odrzucenia nawet najsłuszniejszych zasad, które uzna on jako bezsensowne. Dotyczy to zwłaszcza ludzi młodych. Stąd jednym z najważniejszych celów wychowania jest towarzyszenie wychowankom w kształtowaniu sfery wewnętrznych przekonań i motywacji, z których będą wynikać ich późniejsze wybory życiowe. W przyszłą niedzielę, 8 września br. rozpocznie się XIV Tydzień Wychowania, który będzie przebiegał pod hasłem „Wychowujmy razem”. Jego celem jest wsparcie Kościoła, rodziny i szkoływe wspólnych wysiłkach wokół wychowania dzieci i młodzieży.

1. Prawo rodziców chrześcijańskich do wychowania dzieci w oparciu o wartości ewangeliczne

Rodzice mają prawo do wychowania religijnego i moralnego swych dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami. Zapewnia im to Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Kościół natomiast na Soborze Watykańskim II przypomniał, że z perspektywy wiary troska rodziców o zapewnienie warunków, aby wychowanie religijne dziecka było harmonijnie skoordynowane z wychowaniem ogólnym, jest nie tylko prawem, ale i zadaniem rodziców. Deklaracja o wychowaniu chrześcijańskim stwierdza: „Rodzicom natomiast Kościół przypomina ważny obowiązek dokładania wszelkich starań, a nawet domagania się (…) aby wykształcenie świeckie zharmonizowane było z formacją chrześcijańską. Dlatego Kościół pochwala władze i państwa, które uwzględniając pluralizm współczesnego społeczeństwa i szanując należną wolność wspierają rodziny, aby wychowanie dzieci we wszystkich szkołach mogło odbywać się w zgodzie z moralnymi i religijnymi zasadami rodziców” (Deklaracja o wychowaniu chrześcijańskim, n. 7).

Na szczęście przeszły już do historii te czasy, w których prawa rodzicom były zabierane i państwo próbowało przez szkołę narzucać polskim rodzinom obcy pogląd na świat, zmierzając do wychowania „nowego człowieka”. Wymownym znakiem definitywnego ich końca był powrót lekcji religii do polskich szkół i przedszkoli w dniu 1 września 1990 roku po 29 latach ich nieobecności. Fakt ten wywołał szczególną radość w sercu św. Jana Pawła II, który w tamtych czasach stwierdził: „Dzięki przemianom, jakie dokonują się ostatnio w naszej Ojczyźnie, katecheza wróciła do sal szkolnych i znalazła swoje miejsce i odbicie w systemie wychowawczym. Osobiście bardzo z tego się cieszę. Równocześnie jednak pragnę tu powtórzyć (...): jest wam to dane i równocześnie zadane (Jan Paweł II, Włocławek, 6 czerwca 1991 r.).

2. Potrzeby religijne wśród podstawowych potrzeb człowieka

Towarzysząc wychowankom, a także formując samego siebie, trzeba uwzględnić wszystkie sfery wychowawcze. Pominięcie jakiejkolwiek z nich prowadzi do zaburzenia harmonijnego rozwoju człowieka. Należy pamiętać, że oprócz sfery psychicznej, intelektualnej i fizycznej proces wychowania powinien objąć także sferę duchową. Potrzeba relacji z Bogiem należy przecież do naturalnych potrzeb człowieka. Pięknie tę prawdę wyraził św. Augustyn w Wyznaniach: „Stworzyłeś nas bowiem jako skierowanych ku Tobie. I niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie” (Wyznania I, 1).

Obecnie zwraca się uwagę na niepokojący wzrost depresji i zaburzeń lękowych u nastolatków. Wtakich sytuacjach konieczna jest oczywiście zawsze kompetentna pomoc psychologiczna i psychiatryczna. Nie można jednak zapominać, że ważnym czynnikiem sprzyjającym zdrowiu psychicznemu jest dojrzale przeżywana religijność. Wielu z Was, Drodzy Bracia i Siostry, wie z własnego doświadczenia, jakim oparciem w życiu jest wiara i zaufanie Bożej Opatrzności. Warto też sięgnąć w przeszłość i odnieść się do życia naszych przodków. Pokolenia, które były przed nami, przeżywały czas zaborów, wojen, klęsk żywiołowych. Wielu naszych przodków musiało odnajdywać motywy nadziei po stracie swych bliskich i nawet niejeden raz na nowo odzyskiwać dobytek utracony z powodu zawieruch dziejowych. Oparciem dla nich była wtedy wiara w Boga i ufność w Bożą obecność nadającą sens życiu.

3. Konieczność współpracy w procesie wychowania

Współpraca w procesie wychowania jest wielkim dobrem, którego wartość widać w kontekście dzisiejszych trudnych wyzwań wychowawczych. Wspólne realizowanie procesu wychowania wymaga uznania prawa do różnorodności i prawa do zachowania tożsamości, zgodnie z własnymi przekonaniami i wyznaniem religijnym. Potrzebny jest respekt, szacunek dla tych wartości, w których rodzice chcą wychowywać swe dzieci. Nie można tego w żaden sposób zniszczyć. Rodzice chrześcijańscy mają prawo do wychowywania dzieci zgodnie z wyznawaną przez siebie wiarą.

Drodzy Rodzice, zadbajcie o to, aby Wasze dzieci uczestniczyły w szkolnych lekcjach religii. W dniu chrztu świętego podjęliście decyzję, aby weszły one na drogę wiary.To wtedy kapłan przypomniał Wam, że prosząc dla Waszego dziecka o chrzest, „przyjmujecie na siebie obowiązek wychowania go w wierze…”. I zapytał: „Czy jesteście świadomi tego obowiązku?”. Odpowiedzieliście wtedy: „Tak, jesteśmy świadomi”. Być może część z Was ma poczucie, że nie do końca wypełnia swoje obowiązki związane z chrześcijańskim wychowaniem dzieci. Szkolne lekcje religii, choć nigdy nie zastąpią roli, jaką Wy macie do odegrania w życiu dziecka, są jednak dla Was wielkim wsparciem i ułatwieniem w wychowaniu do wiary. Katecheta – ksiądz, siostra zakonna czy osoba świecka – zasieje w sercu Waszego dziecka ziarno, które być może nie od razu wyda plon. Może się zdarzyć, że dojrzały już człowiek, po różnych doświadczeniach życiowych przypomni sobie słowa usłyszane na lekcjach religii w szkole i powie: „Mam jeszcze szansę”. Tak jak w przypowieści o synu marnotrawnym, nawet jeśli zdarzy się komuś pobłądzić, będzie miał gdzie wrócić. Poza tym lekcje religii są naturalnym elementem edukacji w naszej kulturze i cywilizacji, której fundament stanowi chrześcijaństwo.

Katastrofalną z punktu widzenia skuteczności wychowania byłaby sprzeczność pomiędzy wartościami przekazywanymi przez szkołę a tymi, jakie przekazują rodzice. A tak by się stało, gdyby dziecko wychowywane w rodzinie chrześcijańskiej, było w środowisku szkolnym przekonywane do czegoś zupełnie przeciwnego wierze w Boga – bo w szkole byłby realizowany program wychowawczy oparty na wartościach sprzeciwiających się przesłaniu Ewangelii. Rodzice, z których podatków też utrzymywana jest szkoła, mają prawo domagać się, aby szkoła poprzez obecne w niej lekcje religii wychowywała dziecko w harmonii z systemem wartości, przekazywanym w rodzinie i Kościele.

Zapraszamy wszystkich Rodziców, Nauczycieli i Wychowawców, Katechetów i Duszpasterzy do współpracy w wychowaniu dzieci i młodzieży. Mamy nadzieję, że Tydzień Wychowania przeżywany w tym roku pod hasłem „Wychowujmy razem” będzie stanowił inspirację do połączenia wysiłków w tym dziele.

Dziękując Rodzicom, Wychowawcom i Nauczycielom za ich trud i poświęceniewszystkim z serca błogosławimy.

Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi

obecni na 398. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski,

Warszawa,10 czerwca 2024 r.

Za zgodność:

X Marek Marczak

Sekretarz Generalny

Konferencji Episkopatu Polski

Ksiądz Arcybiskup Adrian Galbas SAC udziela wszystkim diecezjanom oraz wiernym przebywającym na terenie archidiecezji katowickiej dyspensy od obowiązku zachowania wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych w piątek, 16 sierpnia 2024 roku. Tych, którzy skorzystają z dyspensy Ksiądz Arcybiskup prosi o modlitwę w intencji cierpiących i o przekazanie - w miarę możliwości - jałmużny dla biednych.

ZAPROSZENIE NA PIELGRZYMKĘ KOBIET I DZIEWCZĄT
DO PIEKAR ŚLĄSKICH

Drogie Siostry,

już prawie połowa sierpnia, a to oznacza, że wkrótce doroczna pielgrzymka kobiet
do sanktuarium w Piekarach Śl.

Pragnę Was na nią jak najserdeczniej zaprosić. Przyjdźcie lub przyjedźcie. Spotkajmy się jak co roku u naszej Matki, aby wpatrzeć się w Jej przykład oraz powierzyć się Jej modlitwie i opiece. Jej chcemy oddać „wszystkie nasze dzienne sprawy”; sprawy osobiste, rodzinne, społeczne. Każde.

Tematem naszej pielgrzymki jest ewangelizacja, a jej hasło brzmi: „Jestem w Kościele, więc idę”. W ten sposób nawiązujemy do głównego hasła programu duszpasterskiego
Kościoła w Polsce, a także do ostatniej, majowej pielgrzymki mężczyzn, podczas której skupialiśmy się na temacie Kościoła.

Jestem w Kościele, więc idę. Idę, bo jestem w Kościele. „Kościół – czytamy w jednym
z dokumentów Soboru Watykańskiego II powstał do życia w tym celu, by szerząc królestwo Chrystusowe po całej ziemi ku chwale Ojca, uczynić wszystkich ludzi uczestnikami zbawczego odkupienia i by przez nich skierować cały świat rzeczywiście do Chrystusa. Wszelka działalność Ciała Mistycznego zmierzająca do tego celu nazywa się apostolstwem, które Kościół sprawuje poprzez wszystkich, choć na różny sposób. Powołanie bowiem chrześcijańskie jest z natury swojej również powołaniem do apostolstwa” (DA 1). To właśnie chcemy rozważać 18 sierpnia w Piekarach Śląskich.

Jak zawsze będzie wiele okazji do modlitwy osobistej i wspólnotowej, do wsłuchania się w słowo Boże i w świadectwo o tym, jak ono rezonuje w życiu konkretnych ludzi. Będzie
też okazja do skorzystania z sakramentu pokuty, a przede wszystkim do udziału w Mszy św.
na kalwaryjskim wzgórzu, której będzie przewodniczył wielki przyjaciel Piekar, kard. Gerhard Ludwig Müller.

Serdecznie więc Was zapraszam! Bądźmy w Piekarach razem. Jak najliczniej.

Z modlitwą i błogosławieństwem,

Wasz Biskup Adrian

ZAPROSZENIE NA PIELGRZYMKĘ MĘŻCZYZN I MŁODZIEŃCÓW
DO PIEKAR ŚLĄSKICH

Siostry i Bracia,

przed nami ostatnia niedziela maja, a to oznacza, że pora na tradycyjne spotkanie u Matki w Piekarach. Oczywiście, przede wszystkim jest to spotkanie mężczyzn,
ale zapraszam na nie wszystkich.

Ewangelista Łukasz mówi, że Maryja tuż po Zwiastowaniu poszła pospiesznie
do domu Elżbiety, by dzielić jej los, by z nią być, by ją wspierać, by razem uwielbiać Boga za Jego wielkie  dzieła (por. Łk 1,39-56).

Dziś my pójdźmy do Niej, do Jej wspaniałego domu w Piekarach Śl., w którym jest z nami jako Matka miłości i sprawiedliwości społecznej.

Chcemy także, razem z Maryją, dziękować Panu Bogu za nasz wspólny Dom, którym jest Kościół. Hasło tegorocznej pielgrzymki brzmi: „Jestem w Kościele”. Będziemy więc przyglądać się naszej obecności w Kościele i pytać, co możemy zrobić, aby była
ona jeszcze intensywniejsza. Naszej pielgrzymce będzie przewodniczył Prymas Polski, abp Wojciech Polak z Gniezna.

Dodatkową okazją do spotkania w Piekarach jest fakt, że  tego samego dnia po raz pierwszy będziemy obchodzić w Kościele Światowy Dzień Dzieci, ogłoszony przez papieża Franciszka. Będzie więc i Dzień Matki, bo to przecież 26 maja, i Dzień Dziecka.

Zapraszam was jak najserdeczniej. Przyjdźcie albo przyjedźcie z dziećmi
 i wnukami. Bądźmy razem. Do zobaczenia w Piekarach.

Z modlitwą i błogosławieństwem,

Wasz biskup

† Adrian J. Galbas SAC

Stanowisko Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski

 w sprawie prawnej ochrony ludzkiego życia

Deklaracja Dignitasinfinitao godności człowieka to dokument Dykasterii Nauki Wiary zaaprobowany przez Ojca Świętego Franciszka, poruszający kluczowe zagadnienia ludzkiego życia. W związku z narastającą w przestrzeni publicznej i działaniach rządu presją dotyczącą zmiany prawnej ochrony życia ludzkiego w kierunku legalizacji zabijania dzieci w łonie matek, pragniemy przypomnieć jednoznaczne i niezmienne stanowisko Kościoła w tej kwestii.

„Kościół nie przestaje przypominać, że «godność każdej istoty ludzkiej ma charakter istotowy i obowiązuje od chwili poczęcia do naturalnej śmierci. Uznanie tej godności jest niezbywalnym warunkiem wstępnym ochrony egzystencji osobistej i społecznej, a także niezbędnym warunkiem tego, by braterstwo i przyjaźń społeczna mogły się urzeczywistniać między wszystkimi narodami na ziemi». Opierając się na tej nienaruszalnej wartości ludzkiego życia, magisterium Kościoła zawsze wypowiadało się przeciwko aborcji. Św. Jan Paweł II pisze o tym: «Wśród wszystkich przestępstw przeciw życiu, jakie człowiek może popełnić, przerwanie ciąży ma cechy, które czynią z niego występek szczególnie poważny i godny potępienia. […] Dzisiaj jednak świadomość jego zła zaciera się stopniowo w sumieniach wielu ludzi. Akceptacja przerywania ciąży przez mentalność, obyczaj i nawet przez prawo jest wymownym znakiem niezwykle groźnego kryzysu zmysłu moralnego, który stopniowo traci zdolność rozróżnienia między dobrem i złem, nawet wówczas, gdy chodzi o podstawowe prawo do życia. Wobec tak groźnej sytuacji szczególnie potrzebna jest dziś odwaga, która pozwala spojrzeć prawdzie w oczy i nazywać rzeczy po imieniu, nie ulegając wygodnym kompromisom czy też pokusie oszukiwania siebie. […]

Właśnie w przypadku przerywania ciąży można się dziś często spotkać z dwuznacznymi określeniami, jak na przykład ‘zabieg’, które zmierzają do ukrycia jego prawdziwej natury i złagodzenia jego ciężaru w świadomości opinii publicznej. Być może, samo to zjawisko językowe jest już objawem niepokoju nurtującego sumienia. Jednak żadne słowo nie jest w stanie zmienić rzeczywistości: przerwanie ciąży jest – niezależnie od tego, w jaki sposób zostaje dokonane – świadomym i bezpośrednim zabójstwem istoty ludzkiej w początkowym stadium jej życia, obejmującym okres między poczęciem a narodzeniem». Nienarodzone dzieci są zatem «najbardziej bezbronne i niewinne ze wszystkich, a dzisiaj odziera się je z ludzkiej godności, aby robić z nimi to, co się chce, pozbawiając je życia i ustanawiając prawa, by nikt nie mógł temu przeszkodzić».  Należy zatem stwierdzić z całą mocą i jasnością, nawet w naszych czasach, że «obrona rodzącego się życia jest ściśle związana z obroną jakiegokolwiek prawa człowieka»” (Deklaracja Dignitasinfinita, 47).

W kontekście troski o życie i rozwój dzieci, Rada Stała KEP zachęca wszystkich wiernych do włączenia się w inicjatywę Ojca Świętego Franciszka, który ustanowił pierwsze Światowe Dni Dzieci. Będą one obchodzone 25 i 26 maja 2024 roku. W naszych modlitwach pamiętajmy także o tych dzieciach, którym nigdy nie było dane ujrzeć blasku słońca.

Podpisali Członkowie Rady Stałej

Konferencji Episkopatu Polski

Jasna Góra, 2 maja 2024

Za zgodność:

Bp Artur G. Miziński

Sekretarz Generalny

Konferencji Episkopatu Polski

SŁOWO PRZED ŚWIĘCENIAMI PREZBITERATU

Drodzy Archidiecezjanie,

w najbliższą sobotę w naszej katowickiej katedrze trzech diakonów Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego przyjmie święcenia prezbiteratu. Są to: Paweł Kaszuba z parafii św. Rodziny w Piekarach Śląskich, Łukasz Porwit z parafii Chrystusa Króla w Lędzinach-Hołdunowie oraz Łukasz Tomczyk z parafii św. Wojciecha
w Radzionkowie.

To ważny dzień nie tylko dla wspólnoty seminaryjnej, ale i dla całej naszej archidiecezji. Z tej okazji bardzo was proszę o modlitwę za naszych Diakonów, którzy odbywają właśnie swoje rekolekcje w Brennej.

Proszę także o modlitwę o nowe powołania do kapłaństwa. Bóg z pewnością nimi obdarza, bo nie pozwoli, aby osłabł Jego Kościół. Trzeba tylko Boży głos usłyszeć i nań odpowiedzieć. Na pewno słyszy go teraz wielu młodych ludzi. Nie bójcie się! Odwagi! Ksiądz to nie kamikadze i nie ciapa. Może bardziej komandos, który nie boi się trudnych zadań i odważnie skacze w głąb! Czekamy na was w Katowicach!

Bardzo dziękuję za każdą modlitwę oraz duchową i materialną ofiarę składaną 
na rzecz śląskiego Seminarium, zaś formatorom dziękuję za ich piękną pracę.

Zapraszam do katedry Chrystusa Króla na uroczystość święceń w najbliższą sobotę, 11 maja, o godzinie 10.00.

Niech Pan was błogosławi, a Maryja, Wychowawczyni Powołań Kapłańskich, wiernie za wami oręduje u swego Syna.

Wasz biskup Adrian

APEL PRZEWODNICZĄCEGO KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
O MODLITWĘ W INTENCJI OCHRONY ŻYCIA OSÓB NIENARODZONYCH
Życie jest darem Bożym i jako takie jest niezbywalnym prawem każdego
człowieka, dlatego trzeba je chronić i wspierać na każdym etapie jego rozwoju.
Szacunek wobec życia, które należy do najważniejszych wartości, jest jedną z
podstawowych powinności każdego człowieka.
Miliony osób na całym świecie podejmują nieustannie starania, aby chronić
życie ludzkie, zwłaszcza to najbardziej bezbronne, poczęte i jeszcze
nienarodzone oraz ukazywać wszystkim jego piękno i wartość. Również w
naszej ojczyźnie podejmowane są liczne inicjatywy w jego obronie, jak choćby
zaplanowany na najbliższą niedzielę Narodowy Marsz Życia. Będzie on
manifestacją szacunku wobec życia poczętego, przyjęcia tego życia w miłości
oraz wyrazem uznania wobec trudu rodzicielstwa, zapewniającego dzieciom
możliwość wzrostu i rozwoju.
W nawiązaniu do opublikowanego wczoraj Stanowiska ws. poszanowania
życia ludzkiego w fazie prenatalnej i w związku z toczącą się debatą nad polskim
ustawodawstwem, ograniczającym prawo do życia dzieciom nienarodzonym,
zachęcam gorąco, aby najbliższą niedzielę uczynić dniem szczególnej
modlitwy w obronie życia poczętego. Proszę, aby we wszystkich
kościołach w Polsce, na każdej Mszy Świętej, modlić się w tej intencji.
Ufam, że starania milionów ludzi dobrej woli zaowocują jeszcze większą
ochroną życia osób nienarodzonych.
Gdańsk, 12 kwietnia 2024 roku
✠ Tadeusz Wojda SAC

Komunikat dyrektora diecezjalnej Caritas na Niedzielę Miłosierdzia Bożego

Caritas to jeden z filarów Kościoła, równy posługom głoszenia słowa Bożego i udzielania sakramentów. Pełnienie dzieł miłosierdzia jest istotnym elementem tożsamości chrześcijańskiej, ponieważ kiedy ze względu na Chrystusa okazujemy bliźniemu miłosierdzie, znajdujemy się w samym sercu Kościoła.

Miłosierdzie to rodzaj miłości, która ze współczuciem pochyla się nad człowiekiem poranionym przez los, podnosi go z upadku, dowartościowuje i przywraca nadzieję na lepsze i szczęśliwsze życie. To także troska okazywana osobom ubogim,
czy potrzebującym jakiejkolwiek pomocy.  Do świadczenia miłosierdzia i niesienia pomocy potrzebującym wezwany jest każdy chrześcijanin, każdy z nas. Dzięki parafialnym i diecezjalnym strukturom Caritas możemy to robić skuteczniej i szybko oraz kompetentnie reagować w sytuacjach kryzysowych, a także otoczyć opieką osoby i rodziny wymagające stałego, długofalowego wsparcia.

Obchodzona dziś Niedziela Miłosierdzia Bożego zachęca do zwrócenia uwagi na działalność charytatywną Kościoła oraz funkcjonowanie Caritas diecezjalnej i jej parafialnych oddziałów. Jest to też okazja do wyrażenia wdzięczności wszystkim wolontariuszom w jakikolwiek sposób zaangażowanym w służbę osobom korzystającym z pomocy Caritas.

Dziękuję Wam, drodzy diecezjanie, za regularne wspieranie realizowanej przez diecezjalną oraz parafialne Caritas codziennej działalności charytatywnej oraz programów i dzieł służących różnym grupom potrzebujących. Bez Waszej modlitwy oraz ofiar nie moglibyśmy skutecznie pomagać tak wielu ludziom i prowadzić tak wielu dzieł charytatywnych. Zbierana dziś w czasie mszy świętych kolekta zostanie przeznaczona na działalność naszej diecezjalnej Caritas. W imieniu objętych naszą pomocą potrzebujących z  całego serca za każdą ofiarę dziękuję. Dziękuję również darczyńcom, którzy przekazują 1,5% podatku Caritas Archidiecezji Katowickiej, oraz tym, którzy regularnie wpłacają ofiary na nasze konto. Dzięki tym środkom Caritas może udzielać wsparcia potrzebującym pomocy dzieciom, młodzieży, osobom z niepełnosprawnościami, seniorom, chorym, ubogim oraz osobom zagrożonym wykluczeniem społecznym i zawodowym. 

Pragnę zaprosić wolontariuszy Caritas diecezjalnej i parafialnych oraz wszystkich diecezjan na piknik z okazji Dnia Dobra, czyli święta wolontariatu, które jest też okazją do podsumowania Tygodnia Miłosierdzia i całorocznej działalności Caritas. Odbędzie się on w przyszłą niedzielę, 14 kwietnia, w godz. od 14.00 do 19.00 na placu przed siedzibą Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego przy ul. Jordana w Katowicach. W programie m.in. koncerty oraz różnego rodzaju atrakcje, a także okazja do dobrych rozmów i wymiany doświadczeń. 

Szczęść Boże! Ks. Łukasz Stawarz dyrektor Caritas Archidiecezji.

ŻYCZENIA NA WIELKANOC 2024

„Zmartwychwstanie Chrystusa przekształca nas z ziemskich chudopachołków
w dostojników nieba. Dzięki niewysłowionemu miłosierdziu Tego, który zstąpił w nasze niziny, aby nas podźwignąć w swe wysokie progi. Nie dość, że przyjął naszą naturę,
to dzielił z nami dolę nas, grzesznych. W ten sposób Bóg, sam niedostępny cierpieniu, wystawił siebie na całą tę naszą nędzę, jakiej podlegamy my, śmiertelni”.

(św. Leon Wielki, Kazanie na Zmartwychwstanie Pańskie)

Siostry i Bracia,

w radosny dzień Wielkanocy najserdeczniej Was pozdrawiam słowami wielkiego papieża Leona. One wspaniale pokazują sens Zmartwychwstania Pańskiego i dar, który od Zmartwychwstałego otrzymujemy. Wszyscy odczuwamy naszą ludzką kruchość, smagani jesteśmy rozmaitymi słabościami ciała i ducha, jesteśmy rzeczywiście „chudopachołkami”,ale Zmartwychwstały Pan chce i może przekształcić nas, także dzisiaj, w prawdziwych „dostojników nieba”.

Dajmy się ponieść tej niesamowitej perspektywie, „przyczepmy się” na nowo
do Chrystusa, włóżmy nasze małe dłonie w silną dłoń Zbawiciela, schowajmy się w Jego Najświętszym Sercu i przyjmijmy Jego wielkanocne orędzie: „Pokój Wam” (J 20,19). Wyrzućmy stary kwas złości, przewrotności, bylejakości i każdy inny, który tak często zniekształca nasze życie. Odprawiajmy nasze święto w Panu (por. 1 Kor 5,7-9). Jako ludzie nowi zaśpiewajmy z ochotą i szczerze wielkanocne Alleluja!

Z wierną modlitwą i pasterskim błogosławieństwem,

Wasz biskup Adrian

Katowice, Wielkanoc 2024 roku